Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Quae ista amicitia est?: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Bork: Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Qui convenit?: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Bork: Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non
potest.

Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis
ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis
obscuritas.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Tu quidem reddes; Quid est enim aliud esse versutum?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;